In deze sectie zijn onderwerpen ondergebracht die niet direct onder de andere koppen vallen. Personen, bijzondere wetenswaardigheden, indices en parafernalia die Rome betreffen, krijgen hier een plek. Hier volgen enkele weetjes…
Rome, stad van consuls en pausen, was in de middeleeuwen vervallen tot, laten we zeggen, een boerendorp. Zij won aan allure, toen zij na het risorgimento, ‘wederopstanding’, in 1870 tot hoofdstad van Italië werd aangewezen (nog steeds zijn de Florentijnen hierover erg kwaad). De stad telde 200.000 inwoners. Alleen Milaan en Napels hadden grotere inwoneraantallen. Het aantal inwoners, mede dankzij de groeiende ambtenarij, groeide fors. In 1939 was Rome de grootste stad van Italië geworden.
Vaticaanstad is een staat binnen een staat. Zij beschikt over een eigen postkantoor (met eigen postzegels), apotheek, spoorwegstation, helikopterlandingplaats (voor de snelle uitjes van de paus), een eigen radiostation met uitzending in het Latijn. En natuurlijk is daar de eigen garde, bestaande uit Zwitserse mannen die praktiserend katholiek zijn, tussen de 19 en 30 jaar oud, niet korter dan 1,74 m. en een bont tenue dragen, het ontwerp waarvan abusievelijk aan Michelangelo wordt toegeschreven. Het aantal inwoners stond in het jaar 2000 nog op 800; tegenwoordig is dat gezakt tot onder de 500.
Je auto in Rome parkeren is een ramp. Vroeger, heel vroeger kon je nog hopen op een pleintje een plek te vinden, waar je je auto aan een parkeerwachter toevertrouwde die ergens nog wel een gaatje voor je wist te vinden. Het was dan niet de bedoeling dat je tussentijds het blik kwam ophalen, want de kans was groot dat de uitweg versperd was door een ander voertuig, dat door de parkeerwachter pal voor dat van jou was geplaatst. Tegenwoordig beschikken de metrostations in de periferie over goede parkeergarages. Met de metro dring je verder de stad binnen.
In het oude Rome was het niet beter gesteld. De meeste straten waren nauw (en vies) en eigenlijk amper begaanbaar voor grotere voertuigen. De wetgever had op een gegeven moment zelfs bepaald dat je met paard en wagen alleen ’s avonds en ’s nachts door de stad mocht begeven om overlast te beperken. Films en documentaires die Romeinen vrolijk rondrijdend in de stad presenteren, zijn daarom niet geloofwaardig.
Eten kun je overal in Rome en de prijs variëert net zo als de kwaliteit van het voedsel. Het spreekt voor zich dat de porties in de binnenstad kariger en duurder zijn dan daarbuiten. Als de uitbater een Sardijn is, kun je vis op het menu verwachten; maar het restaurant waar ik regelmatig dineerde en de padrone uit Gubbio (Umbrië) kwam, serveerde een overheerlijke sogliola, zeetong (groot is de kans dat die van de afslag in Katwijk aan Zee kwam). Als je geen hoge eisen stelt, snel je honger wil stillen en geen last hebt van pijnlijke voetzolen is de pizza al taglio een uitkomst. Je bestelt een plak en betaalt per gewicht. Naar binnen werken en doorlopen naar de volgende bezienswaardigheid.
Toen McDonald’s zijn eerste vestiging in de stad aankondigde, braken er ernstige rellen uit. Tempus fugit en tegenwoordig telt de binnenstad zeven tentjes (in de buurt van Vaticaanstad heb je er twee). Die op de Piazza Rotunda tegenover het Pantheon is opgeheven. Het zwerfvuil kleurt er nu minder rood en geel.