Giovanni Barracco (1829-1914) behoorde tot een van de rijkste families in Italië. Zijn familie bezat in haar topdagen 30.000 hectare land in Calabrië. Door hun contacten met de Bourbons verkeerde Barracco in de betere kringen van Napels en schopte het in 1861 tot deputato, gedeputeerde, in het allereerste parlement van het jonge land. In 1886 volgde zijn benoeming tot senator. Uiteindelijk koos hij ervoor zich als kiesgerechtigde in Rome te vestigen.
Eenmaal te Rome werd een belangrijke nevenactiviteit van hem het verzamelen van klassieke kunst. Zijn belangstelling ging niet alleen uit naar Griekse en Etruskisch-Romeinse kunstobjecten, maar ook naar die uit Egypte, Assyrië en Cyprus. Een beperkt deel van zijn verzameling betrof ook Middeleeuwse kunst. In 1902 schonk hij zijn collectie aan de gemeente Rome.
Als tegenprestatie kreeg hij een kavel waar de Corso Vittorio Emanuele II en de Lungotevere bij de Tiber elkaar kruisen, en richtte daar het Museo di Scultura Antica op. Stedelijke herindeling zorgde ervoor dat het gebouw onder de slopershamer terechtkwam. De collectie vond in 1948 een nieuwe plek in het Palazzo Farnesina ♣ op de hoek van de Via dei Baullari.
De Egyptische stukken hadden hun weg naar het Museo Barracco, zoals het ook wel heet, gevonden niet alleen via de internationale kunstmarkten. Sommige waren vondsten van archeologsiche opgravingen in Italië zelf. Het merendeel van de collectie bestaat uit Griekse kopieën uit klassiek Romeinse tijd; een aantal sculpturen betreffen Griekse originelen.
Korte inleiding op de collectie van het Museo Barracco op Youtube.
De kelder is normaal gesproken niet toegankelijk voor het publiek. Daar zijn sporen aangetroffen van ruimten waar trigae, driespannen die in het circus van Domitianus, huidig Piazza Navona, geparkeerd stonden. Dit circus had vanwege zijn ligging in het centrum van de stad beperkte afmetingen en quadrigae, vierspannen, waren er te groot voor.