Deze kerk ligt op de Aventijnse heuvel ♣ en is vanuit het Circus Maximus te bereiken via de Clivo di Rocca (of de Clivo dei Publicii) en de Via Santa Sabina. Het gebouw straalt oud-christelijke soberheid uit. De heilige Sabina was een Romeinse domina (vrouw des huizes) die door haar slaven tot het christendom werd bekeerd. Zij was een van de eersten die een titulus erop na hield, d.w.z. een kerk-aan-huis. Zij stierf de martelaarsdood onder keizer Hadrianus.
De huidige kerk met ramen van dun marmer (waardoorheen prachtig diffuus licht binnenstroomt) stamt uit de vijfde eeuw en huist monniken uit de orde van de Dominicanen (‘dienaren van God’), volgelingen van de heilige Dominicus (1170-1221). Bij het portaal links is door een raam zichtbaar de heilige sinaasappelboom, geplant door de heilige Dominicus zelf. De Dominicanen vormden een ordo praedicatorum, de orde van de predikers. Om hun samenwerking met de inquisitie werden zij minder respectvol Domini canes genoemd, de ‘honden Gods’.
Het meest bijzondere aan de kerk is de hoofdingang, die echter niet meteen opvalt, omdat je tegenwoordig de kerk betreedt via een andere toegangsdeur die meer naar voren ligt. De hoofdingang bevat namelijk nog de oorspronkelijke houten deur uit de vijfde eeuw. Het is waarschijnlijk het oudste, grote houten voorwerp uit de west-Europese kunst (hoogte zeker 5 meter). In achttien panelen worden scènes uit het Oude en Nieuwe Testament naverteld. Restaurateurs gaven in de 19de eeuw aan het hoofd van de farao (die Mozes en zijn volk achtervolgt, maar in de Rode Zee omkomt) de trekken van Napoleon.